Thursday, November 6, 2008

24th Scene: Fall Out Boy

Time Check:
November 06, 2008
10:58PM (Manila Time)

Walang mangyayari kung init lang ng ulo ang pinapasabog natin. Sana naging marunong din tayo magpaputok ng yelo sa ulo. Ako, masasabi ko pikon ako, tampuhin ako. Ewan ko, hindi ko mapigilan eh. Naaasar ako. Sa tingin ko nakuha ko to sa kalalaro ng Video Games. Di ba nakakabwiset kaya kapag paulit-ulit ka sa isang part ng laro, minsan gusto mo na ihagis yung game console sa labas ng bintana niyo o kaya gusto mo na din iRKO. Nakakaasar talaga eh, kase pikon ako. Nakakapikon talaga pag alam mong pikon ka. Tas pagpikon ka, magiging matampuhin ka na. Tapos balik naman tayo sa video games, may masamang dulot akong nakuha sa masyadong paglalaro ng video games, especially, action-type games. Minsan naaapply ko sa buhay na meron akong tatlong buhay na kapag nadeads ka, meron ka pang matitirang 2 lives, tas pwede ka pa makakuha ng bonus life in each or every stage. Which is completely wrong at kelan man hindi natin maapply sa buhay natin. Kung alam mong, mali ka na. Wala ka na magagawa dun, hindi naman talaga naimbento ang "Time Space Warp" at hindi naman talaga taga-planet earth si Shaider. Tapos yun, Sorry Xayi, kasi masyado ako nagiging matampuhin sayo. Mga nonsense na bagay pintapatulan ko pa. Sorry, umiiral lang ang stupidity.. >.<. Tapos yun 11:12PM na, kelangan ko na matulog may pasok pa kami bukas. Mag-iisip pa ko kung pano bawasan laging pagkainit ng ulo ko., Ano kaya magiging yelo ko sa buhay? Chillax lang kasi lagi dapat tayo mga dude. Sige goodnight. Ilabyu Xayi. Sana pumasok siya ng school bukas. >.<

23rd Scene: Reception

Time Check:
November 06, 2008
10:41PM (Manila Time

Medyo gabi na, madami pa kelangan gawin bukas. YES! FRIDAY bukas. Wala nanaman gagawin sa weekends. boring nanaman. Wooohooo. I love killing time. Magpopost nalang ako ng mga nangyayari sa buhay ko dito sa blog ko. And really, mahal ko na ang pagbuo at pagpost ng blog. Bakit? Kase, even counted numbers lang ang nagbabasa nito., nakikita ko na naaapreciate nila yung mga nababasa nila dito. And that would be a wonderful gratification for me. Nakikita kong may kabuluhan tong ginagawa ko nato. lewl. Alam niyo bang ang best reward sa lahat ng ginagawa ng tao ay appreciation. Walang taong ayaw ng compliments. Kung meron man, mga papansin na yun. Hehe, tas yun bukas, schoolday nanaman. Hmmm. Sa Umaga, class hours, tas sa hapon, magiging cleaners kami ng school namin. Ewan ko kung bakit. Lol. Tas yown, Gagawa nanaman ako ng bagay na hindi ko naman talaga alam kung para saan. XD. haha, galing galing talaga. Tas, nagclass picture kami kanina nga pala. Tas yun, kala ko kita yung nakalagay dun sa papel na hawak ko kaso hindi. XD ahahaha. Tas, ala na ako matandaan nangyari eh. xD. hmmm, Yown. nakikita kong magiging masSuccessful na blogger ako kesa sa kahit ano pang profession ang gagawin ko. xD, ahaha. LewL.

AJ's Choice Awards: Best Band (Foreign)

Simply,... Story of the Year.

22nd Scene: Rescue.

Time Check:
November 06, 2008
8:37PM (Manila Time)

I've been jumping from the tops of buildings. For the thrill of the fall. Ignoring sound advice. And any thought of consequence. My bones are shattered. My pride is shattered. And in the midst of this self-inflicted pain. I can see my beautiful rescue. I'm falling more in love. With every single word I withhold. I'm falling more in love. With every single word you say. I'm falling head-over-heels for you. I've been dancing on the tops of buildings. At the top of my lungs I'm singing you a song. Don't you leave me alone. My bones were shattered. My pride lays shattered. Well I'll trample my pride and tell the whole world. To dance with me Yiheee. XD ahaha.



And she's my Beautiful Rescue.

21st Scene: Oppurtunity Cost

Time Check:
November 06, 2008
7:18PM (Manila Time)

XD. Hehe, as i had expectedd. Hindi nga kami ang napili para dun sa tugtugan. Nung depressed talaga ako, kahit alam ko na talaga sa simula palang na hindi kami yung tutugtog. Wala ng tantrums. Talagang ganyan. Masakit lang talaga is yung 4th year highschool na kami, last na year nanamin to. pero. wala parin. :), No bad feelings, kasalanan talaga namin. XD, hehe. Pero after thos itchy fugly moments. May na observe ako at may naconclude akong bahay. Hmmm. Wala yung love ko nung time na dun sa banda. Which means na, napalipat lang yung priority ko muna sa banda kasi nawalan kami ng communication nung bespren ko. XD. ahaha. Tas yun, kanina, dismissal inannounce na hindi nga kami yung tutugtog at iba ang napili, masama loob ko nun, tas pagkatapos namin kausapin, may plan kami na dinner kasama ko si Xayi nun. Una, xiempre malungkot ako. gawa ng banda. Una, hindi ako naimik, pero... Naisip ko. wala naman magagawa yung ganito eh, naaapektuhan pa yung ibang bagay kung malulungkot nalang ako, tas yun, kinuha ko na yung initiative na magsalita. (Pero bakit ganun, hindi siya nagsasalita paghindi ako nagsasalita? Kelangan ba talaga na sa lahat ng bagay ako lagi yung mauuna?) Nvm. Kaso mejo laging napag-iisipan ko rin yan. Tas yun balik tayo dun sa istorya. After quite sometime, yun, OK na yung feeling ko, magaan na ulet. :D, Andun na kami sa tapat ng resto na kakainan namin, tas nagdecide na ko na sa ibang resto nalang. Ayun lumipat kami, lumipat lang kami ng ibang branch pero yun paring resto na yun. XD, Wala lang, ginawa ko yun para mas matagal yung bonding time namin. :D, xiempre namiss ko rin xia, tas yun.. Nung kasama ko xia, masaya na let ako. Tas dun ko nalang nastart na naisipan na bakit ako malulungkot kung hindi kami nakuha dun sa tugtugan, eh anjan pa naman xia., NaOk kasama, na iba, yung alam mong iba yung nararamdaman mo kapag kasama mo xia. :). xD. Iba talaga eh, XD. Parang nung kasama ko na xia, parang yun na yung pangarap ko. XD. Talagang magsasacrifice ka ng isang bagay na mahalaga sayo, para maattain mo yung isang bagay na mas gusto mo, na kung san mas masaya ka dun,. :D. Napakatricky talaga ng buhay ng tao. Ang daming puzzle na kelangan buuin, tas yung iba kulang pa. haha.

20th Scene: Forfeit

Time Check:
November 06, 2008
6:51AM (Manila Time)

Papunta na ako sa school hindi nanaman ako kumain ng breakfast, nakaligo na ako, pero siyempre blog muna. Nahirapan ako matulog kahapon, andami ko iniisip. XD. Yown, tinulugan niya ako kagabi, kaya may hanging question ako sa kanya. Ewan ko bakit ganun mga tinetext ko sa kanya eh labnalab ko xia. Pero mukhang yung kung saan siya na mas safe na lugar yung sinusuggest ko para sa kanya. Basta parang ganun. Kelan ba kelangang tumigil ng tao ang magsakripisyo? Hahaha. Tsaka bakit nga ba nagsasakripisyo ang mga tao? Ewan ko. Malay ko din. xD., Ewan ko pero malungkot ako ngayon, pero nakakangiti pa naman. lewl. Masayang maging malungkot. lol. XD. Tapos yun, baka late nanaman ako sa school, at hindi na kami makakatugtog sa November 08. Wala na talaga, puro malas nalang yung mga nangyari ngayong week-end. salamat po. Ganyan lang talaga ang buhay mga dudes and dudettes.

~We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.