Thursday, November 6, 2008

21st Scene: Oppurtunity Cost

Time Check:
November 06, 2008
7:18PM (Manila Time)

XD. Hehe, as i had expectedd. Hindi nga kami ang napili para dun sa tugtugan. Nung depressed talaga ako, kahit alam ko na talaga sa simula palang na hindi kami yung tutugtog. Wala ng tantrums. Talagang ganyan. Masakit lang talaga is yung 4th year highschool na kami, last na year nanamin to. pero. wala parin. :), No bad feelings, kasalanan talaga namin. XD, hehe. Pero after thos itchy fugly moments. May na observe ako at may naconclude akong bahay. Hmmm. Wala yung love ko nung time na dun sa banda. Which means na, napalipat lang yung priority ko muna sa banda kasi nawalan kami ng communication nung bespren ko. XD. ahaha. Tas yun, kanina, dismissal inannounce na hindi nga kami yung tutugtog at iba ang napili, masama loob ko nun, tas pagkatapos namin kausapin, may plan kami na dinner kasama ko si Xayi nun. Una, xiempre malungkot ako. gawa ng banda. Una, hindi ako naimik, pero... Naisip ko. wala naman magagawa yung ganito eh, naaapektuhan pa yung ibang bagay kung malulungkot nalang ako, tas yun, kinuha ko na yung initiative na magsalita. (Pero bakit ganun, hindi siya nagsasalita paghindi ako nagsasalita? Kelangan ba talaga na sa lahat ng bagay ako lagi yung mauuna?) Nvm. Kaso mejo laging napag-iisipan ko rin yan. Tas yun balik tayo dun sa istorya. After quite sometime, yun, OK na yung feeling ko, magaan na ulet. :D, Andun na kami sa tapat ng resto na kakainan namin, tas nagdecide na ko na sa ibang resto nalang. Ayun lumipat kami, lumipat lang kami ng ibang branch pero yun paring resto na yun. XD, Wala lang, ginawa ko yun para mas matagal yung bonding time namin. :D, xiempre namiss ko rin xia, tas yun.. Nung kasama ko xia, masaya na let ako. Tas dun ko nalang nastart na naisipan na bakit ako malulungkot kung hindi kami nakuha dun sa tugtugan, eh anjan pa naman xia., NaOk kasama, na iba, yung alam mong iba yung nararamdaman mo kapag kasama mo xia. :). xD. Iba talaga eh, XD. Parang nung kasama ko na xia, parang yun na yung pangarap ko. XD. Talagang magsasacrifice ka ng isang bagay na mahalaga sayo, para maattain mo yung isang bagay na mas gusto mo, na kung san mas masaya ka dun,. :D. Napakatricky talaga ng buhay ng tao. Ang daming puzzle na kelangan buuin, tas yung iba kulang pa. haha.

1 comment:

Anonymous said...

d kasi ako mkapagsalita agd knina,
kasi kala ko galit kaw sakin. :D
aun. haha. loveyou :P